آیت الله موسوی همدانی (ره) مترجم المیزان و شاگرد علامه طباطبایی در شرح حال ایشان نقل می کرد: پای درس تفسیر علامه طباطبایی وقتی به آیات رحمت یا غضب یا توبه می رسیدیم ایشان [علامه طباطبائی(ره)] منقلب شده و اشکشان جاری می شد و سعی می کردند ما نبینم و متوجه نشویم؛ اگر چه گاهی هم نمی توانستند خود را کنترل کند و بلند بلند گریه می کردند.

منبع: دو ماهنامه تربیتی ، اخلاقی خلق- شماره 30-  مرداد و شهریور 91|

علامه جعفری در اواخر زندگی، دچار بیماری سرطان ریه شد. پزشكان این بیماری را در ایشان در مرداد ماه 1377 تشخیص دادند. فرزند علامه ـ دكتر غلامرضا جعفری ـ كه در نروژ مشغول تحصیل در دوره فوق دكترا بود، ‌به ایران آمد تا ایشان را برای ادامه معالجه به آن جا ببرد. استاد هنگام خداحافظی با خانواده گفت: «این سفر بدون بازگشت است. پس از مرگ من، درباره من اغراق نكنید.» و به فرزندش گفت: «جلال الدین! حال كه به عمر خود نگاه می‌كنم می‌بینم كه چقدر سریع گذشت.

جوانی است که ظاهراً هفده روز از ازدواج او گذشته است؛ هم خودش، هم مادرش و هم همسرش، هر سه نصرانی بودند و به دست حسین (علیه السلام) مسلمان می­شوند.

روز عاشورا هم در کربلا هستند. این­ها در بارگاه حسین (علیه السلام) نبودند؛ در گوشه‌ای برای خودشان خیمه زده‌اند و نشسته ­اند و دارند صحنه را تماشا می‏کنند. این جوان بلند می‏شود که به میدان برود؛ در تاریخ می‏نویسند، مرحوم مجلسی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) هم در بحارالأنوار دارد که همسرش مانع او می‏شد و می‏گفت من نمی‏گذارم بروی.

مرحوم حجة الاسلام دکتر هادی امینی فرزند علامه امینی می گوید: مادر بزرگم (مادر علامه امینی) یک روز آمدند منزل ما در نجف.

من مطالبی درباره زندگی علامه از ایشان پرسیدم. مادربزرگم به یکی از نکات عجیبی که اشاره کردند این بود که : من بعد از اینکه ایشان متولد شد تا دو سال تمام، هیچ وقت بدون وضو به ایشان شیر نمی دادم و هر وقت موقع شیر دادن ایشان می شد مثل اینکه به من یادآوری می شد و من می رفتم وضو می گرفتم و بعد به ایشان شیر می دادم . به یاد ندارم بدون وضو به ایشان شیر داده باشم و برکات زیادی در این وضو گرفتن و شیر دادن، نصیبم شد.