اعمال ام داوود همراه با روزه

به یاد دارم تا وقتی در نجف اشرف بودیم، مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی اعمال «ام‌ّداوود»۱ را با روزه انجام می‌داد! خدا می‌داند که آن بزرگوار به چه مقاماتی رسیده بود. در توصیف او گفته‌اند:
عِشْ یا أَباحَسَنٍ عَلی رَغْمِ الْعِدی     مَلِک الزمانَ وَ آیةَ الرحْمنِ
(ای ابوالحسن، علی‌رغم دشمنان، همچنان به‌عنوان پادشاه زمانه و آیت خداوند رحمان بِزی).

۵۰۰ لیره طلا

یکى از علما مى گوید : در خدمـت آقا سید ابوالحسن اصفهانى بودم، وقتـى از کوچه اى که در آن خـرابه اى وجود داشت، گذر کردیم، فرمود: من با خانواده ام پانزده روز در این خرابه ساکن بودیم چون صاحبخانه ما به من گفته بـود که دیگر راضى نیست در خانه اش باشیم بـه ناچار آنجا را تخـلیه کردیم و به این خرابه منتقل شدیم تا اینکه بالاخره موفق شدم خانه اى دیگر اجاره کنم.

دور اندیشی و ژرف نگری

آیت الله اصفهانی دارای ذوقی سلیم، فهمی نیکو و نظری صائب در استنباط و درک احکام و مسائل شرعی بود و همین خصوصیت، او را در مجالس علمی، زبانزد اهل دانش کرده بود. همچنین ژرف نگری سید و تأمل و تعمق بسیارش در مسائل علمی ستودنی بود.

شهامت در فتوا

آیت الله اصفهانی در بیان احکام الهی و آنچه به نظرش صحیح می رسید، بسیار با شهامت بود و از کسی باکی نداشت، گر چه در ظاهر به زیان وی تمام می شد. او مصداق بارز آیۀ شریفۀ «یجاهِدُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ‏...» (مائده/ 54) بود، در راه خدا مجاهده می کرد و از سرزنش ملامتگران هراسی به خود راه نمی داد؛ از جمله فتواهای آیت الله اصفهانی که جنجال زیادی برپا کرد، نظریه وی دربارۀ پاره ای از مراسم ماه محرم و عاشورا بود. وی بر این باور بود که قمه زنی و زنجیر زنی و کوبیدن طبلها و برخی امور دیگر که در  ایام محرم و روز عاشورا مرسوم بود، از نظر شرع اسلام حرام است.

بخشش و سخاوت

بخشش و سخاوت
او زندگی سخت و زاهدانه ای داشت؛ ولی با این حال، کم تر روزی اتفاق می افتاد که نیازمندی مراجعه کند و با دست خالی بازگردد. بسیار اتفاق می افتاد که با اینکه خودش سخت محتاج بود، از بخشش به دیگران دریغ نمی کرد و آنان را بر خود ترجیح می داد.

دقت در مصرف بیت المال

این مرجع بزرگ در مصرف بیت المال و وجوه شرعی، بسیار محتاط بود و با دقت عمل می کرد و با وجود اینکه خود نیاز بسیار شدیدی به آن پولها داشت؛ اما ذره ای از آن را برای مصارف شخصی به کار نبرد؛ به گونه ای که می گویند: «با وجود وجوه زیادی که به ایشان می رسید، تعهدات مالی شان بسیار سنگین بود و پس از مرگشان نیم میلیون بدهی داشتند.» 

سعه صدر

آیت‌الله سیّدمحمّدباقر شیرازی فرزند مرحوم آیت‌الله العظمی سیّدعبدالله شیرازی‌، نقل می کند:  من 15 ساله بودم كه همراه پدر و جمعی از شاگردانش‌، در خدمت‌ِ مرحوم «آیت‌الله اصفهانی‌» به ساحل‌ِ نهر كوفه رفتیم (أیّام شدّت گرمای نجف بود). در آن اوقات‌، علماء برای تغییر آب و هوا و استراحت در تعطیلی آخر هفته  از نجف به كنار نهر كوفه می‌رفتند. یك مرتبه كه من در آنجا از جمعیّت‌ِ طلّاب جدا بودم‌، دوستانم برایم نقل كردند : ما در زیر سایه درختها در كنار نهر بودیم‌. «سیّد» از ما خواست كه كیسه سنگینی را نزد او ببریم‌!

وفای به عهد

سید ابوالحسن اصفهانی، مصداق بارز یک عالم ربّانی بود. نقل کرده‏اند: فردی که برای پرداخت اجاره منزل خود دچار مشکل شده بود، مسأله را با مرحوم آیت الله اصفهانی در میان نهاد، ولی فردای آن روز با شهادتِ فرزند ایشان مواجه شد و پنداشت که با این واقعه هولناک، دیگر جایی برای حلّ مشکلش نیست. با این حال، در مراسم تشییع جنازه، دید که سید به طرف وی می‏آید و چون به او رسید، مبلغ در خواستی را به ایشان پرداخت نمود.

ساده زیستی

صفحه‌ها

اشتراک در اسوه های اخلاقی