نقل شده كه عارف باللَّه آخوند كاشى اواخر عمر مريض شد. عارف ربّانى آقا محمّد بيدآبادى براى مداواى ايشان نوشت كه 202 مرتبه به عدد «ربّ» اين آيه را بخواند:
«رَبّ أَنّى مَسَّنِىَ الضُّر و أنتَ أرحَمُ الرّاحمين. يعنى ايّوب آن‏گاه كه پروردگارش را خواند كه به من گزند (رنج) رسيده است و تو بخشاينده‏ ترين بخشايندگانى، پس او را پاسخ گفتيم و گزندى كه به وى بود را از او زدوديم». (در آيه ربّه دارد)
آخوند كاشى اين دستورالعمل را ديد گفت: 
«دواى من همين است».

تبیين روش عملى 
از مسائل مهم، توضيح و تبيين طريق و سيره عملى استاد است. لكن براى خوانندگان اين كتاب، بعضى از آن‏ها را به نحو اختصار اشاره مى‏ كنيم تا آشنايى مختصرى پيدا كنند.
الف: بايد مجاهدت كرد و با تنبلى كسى به جايى نمى‏ رسد.
ب: ذكر و فكر با دستور استاد حاذق، سريع‏تر و بهتر پيش مى‏ رود.
ج: از اعمالى كه جنبه تسخير جنّ و امثال اينها را دارد، بايد پرهيز كرد.
د: دورى از اطعمه و اغذيه لذيذ براى تهذيب نفس بهتر است.
ه: نفى خواطر با ذكر و فكر بايد باشد تا شيطان نفوذ نكند.
و: تأثير اذكار طبق روايات تا يك سال مثمر ثمر خواهد بود.

افراد زيادى از اهل سلوك و غير آنان سؤال كردند كه آيا استاد نسبت به شاگردان و كسانى كه در سلوك شيوه ايشان را پيروى مى‏ كنند و كسانى كه قبل از رحلت و يا بعد از وفات دوست‏دار ايشان بودند و شدند، عنايت دارد؟!
 در جواب گفته شد: اگر همه مكاشفات و وقايع و منام‏ هاى رحمانى متعلق به استاد جمع‏ آورى شود، خود كتابى مى‏ شود.
 آنانى كه از نظر سيره و محبت به ايشان از نظر روحى قريب مى‏ باشند، از عنايات بيشترى برخوردارند.

او داراى طىّ‏ الارض بود، وقتى ايشان از كوفه به طرف مسجد سهله مى‏ رفت، گفتم با او بروم. پا گذاشتم براى حركت ديدم نصف راه را رفته است، كمى رفتيم ديدم او به مسجد سهله رسيده است!
 شبى تاريك و بارانى كه زمين گل‏ آلود بود، همراه من آمد. كمى رفتيم توسط ايشان به خانه رسيديم و اين طىّ مسافت بعيد از قدرت او بود.
 فرمودند: مدتى بود از ايشان چيزى (غير مادى) مى‏ خواستم و او نمى‏ داد. از كوفه آمدم نجف، حرم اميرالمؤمنين‏ (عليه السلام) و از او به مولايش امام على‏ (عليه السلام) گله كردم كه چيزى مى‏ خواهم و نمى‏ دهد.