در زمان حیات علّامه بهلول به حکم رضاشاه، قبرستان میدان آستانه شهر قم تخریب گردید. رضاشاه قصد داشت آن مکان را به باغ ملّى و تفریح گاهی تبدیل کند، ولى چون مى دانست علماى قم به او شکایت خواهند کرد، ابتدا به شهردار قم دستور داد؛ در محل قبرستان، مرکز فساد احداث کند. این کار با مخالفت علماء روبه رو شد و سه ماه بعد که رضاشاه به قم آمد، مخالفت خود را به او اعلام کردند. در طى این مدت شیخ بهلول ضمن مشورت با علماء و مقدّسین شهر قم به مقابله با این فعالیت ها پرداخت و در سخنرانی هاى آتشین به افشاگرى علیه رژیم پهلوی پرداخت.

«حاج محمد طاهر خزائى» جدّ شیخ محمد تقی بهلول که در عربستان زندگى مى کرد، در صدد تحقیق راجع به مذهب تشیّع برآمد و پس از تحقیق بسیار به حقانیّت شیعه دوازده امامى پى برد و این مذهب را برگزید و چون اهالى منطقه اهل سنّت بودند، راهى ایران شد. ورود وى به ایران با آغاز سلطنت آقامحمدخان مصادف بود. او در ایران اقامت نمود و صاحب فرزندان و نوادگان بسیار شد.(۱)

- مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری از علامه بهلول دعوت می کردند قبل از شروع درس روضه ای بخوانند، دعوت آن جناب از علامه بهلول در آن سن برای روضه قبل از شروع درس خیلی قابل اهمیّت است، چرا که نقل می کنند؛ جناب مرحوم حاج شیخ عبدالکریم به منبر ها و روضه خوان ها بسیار حسّاس بود و افرادی را دعوت می نمود که از ناحیه آنها خاطر جمع باشد.

- مرحوم آیت الله العظمی بروجردی هم از ایشان دعوت می کرد تا منبر رفته و روضه خوانی نماید؛ دفاع آیت الله بروجردی از ادامه منابر جناب بهلول خیلی حائز اهمّیّت است و این نشانگر علاقۀ آیت الله العظمی بروجردی به ایشان بوده است.

در 19 کیلومتری همدان شهری وجود دارد به نام بهار که مدفن عارف سترگ و عالم ربّانی می باشد که پیوسته سالکان الی الله و دوستداران معرفت را به سوی خود می کشد تا از این مدفن نورانی حظّ لازم و کافی را ببرند و این عارف بالله کسی نیست جز آیت الله شیخ محمد بهاری همدانی(ره) شاگرد بزرگ و برجسته آخوند ملا حسینقلی همدانی (ره).